بررسی کاربرد تعدیل کننده ها در بخش های بحث مقالات رشته ی زبانشناسی کاربردی، در حوزه پژوهش های کمی، کیفی و تلفیقی

مقلات پژوهشی برای ارائه ی عمومی نظرات جدید مورد استفاده قرار میگیرند و استفاده از زبان ملاحظه کارانه عامل مهمی است که بر پذیرش سهم علمی این مقالات اثر می گذارد (نیوالس، 2011). سویلز (1990) بیان می کند که "آگاهی از روابط معنایی" یکی از موضوعات مهم در نگارش آکادمیک میباشد. عدم آگاهی از مفاهیمی چون تعدیل کننده ها می تواند یکی از دلایل اصلی رد مقالات پژوهشگران باشد (سیونیس، 1995). هایلند (1999) بر این باور است که محققان در قسمت نتیجه و بحث مقالات پژوهشی یافته هایشان را نشان می دهند و تلاش می کنند تا نظراتشان را تثبیت کندد. برای رسیدن به این مقصود یک نویسنده ی ماهر باید توانایی استفاده از "استراتژی تعدیل کننده ها را به عنوان یکی از ویژگی های اصلی کاربرد گرایانه در نگارش موثر علمی" (عطایی و صدر، 2008، ص 43) داشته باشد. در مقایسه با اهمیت موضوع توجه ناچیزی به نحوه استفاده ی تعدیل کننده ها در مطالعات کمی، کیفی و تلفیقی شده است. مطالعه ی حاظر با هدف پر کردن این خلاء تحقیقاتی به بررسی ساختار، کثرت وقوع و نقش تعدیل کننده های مورد استفاده در بخش بحث مقالات رشته ی زبانشناسی کاربردی با سه روش تحقیق متفاوت (کمی، کیفی و تلفیقی) پرداخته است. برای دست یابی به اهداف ذکر شده بخش بحث 150 مقاله در رشته ی زبانشناسی کاربردی با سه روش تحقیق متفاوت (کمی، کیفی و تلفیقی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان می دهد که کثرت وقوع تعدیل کننده ها در بخش بحث مقالات کمی بیشتر است، پس از آن مقالات تلفیقی و کیفی به ترتیب قرار دارند. همچنین افعال کامل، افعال کمکی و قید ها دسته بندی های تعدیل کننده ای بودند که بیشترین تکرار را داشتند و نتایج آزمون کای دو معنا داری تفاوت های مشاهده شده را تایید کرده است. این تحقیق نشان می دهد که مطالعات تلفیقی از نظر کاربرد تعدیل کننده ها تمایل به نشان دادن شباهت هایی با مطالعات کمی دارند. نتایج مطالعه با توجه به طبیعت هر کدام از روش های تحقیق تفسیر شده و کاربرد هایی مربوط به تدریس انگلیسی با اهراف ویژه و تولید محتوا پیشنهاد گردیده است.